Kızıl

/Güneş kıpkızıl batarken,ay bembeyaz doğuyorsa;vardır bir hikmeti tevekkülün…/

Bu harikulâdelik karşısında nasıl tevekkül edilmesin ki. O’ki semayı kızıla boyayan, O’ki karanlığı aydınlığa;aydınlığı karanlığa bağlayan. Gören göze sıradan değil,bir mucizedir belki. Bazen bir uyanış. Bazen bir esin kaynağı. Hünerli bir ressam eli değmişcesine..ki ressamlar da gerçekte varolanı yansıtmazlar mı tuallerine.

Göze batıyormuş gibi duran elektrik direği bile hoş geliyor gözüme:) Ailemle,sevdiklerimle aramızdaki mesafeleri,uzaklıkları,onlarsız doğan ve yine onlarsız batan günleri anımsatıyor bana.

Güneşe ve Onun parıltısına andolsun.(şems suresi)